Vanachter de grote theaterzaal deuren horen we het tromgeroffel dat vooraf gaat aan onze opkomst per fiets. ‘Daar gaan we Chris, wij samen. Ben je er klaar voor?’
‘Helemaal Ted,’ zegt hij vol overtuiging.
Ik adem diep in en zet mijn voeten op de trappers.
En dan gaan de grote houten deuren open…
Vier dagen eerder ging ik hem ophalen op zijn woongroep op Bronlaak. Na een standaard stijve-knuffel-begroeting ging hij meteen over tot de orde van de dag. ‘Kijk eens Ted, ik heb al mijn kleren goed ingepakt en ik heb de voorleestekst heeeeel goed geoefend! Ik kan alles uit mijn hoofd!’ Hij glimt van trots. Gisteravond had hij zijn zinnen ter oefening al voorgedragen aan zijn medebewoners en zijn eerste applaus ontvangen. En dat smaakt duidelijk naar meer!
Thuis maken we een ‘zogenaamd’ podium om de hele presentatie goed te kunnen oefenen. Na het wegebben van de laatste klanken van de intromuziek dreunt hij zonder enige intonatie en in razend tempo zijn tekst op terwijl zijn armen stijf langs zijn lichaam hangen. Enkel zijn mond beweegt in zijn gespannen, kaarsrechte lijf. We gieren van het lachen als het einde van zijn uit het hoofd geleerde voorleesstukje wordt gevolgd door ‘Christian loopt het podium af.’ Die zin had ik per ongeluk niet uit zijn script gehaald!
‘Ik heb de voorleestekst heeeeel goed geoefend Ted! Ik ken alles uit mijn hoofd!.’
Voorzichtig leren we hem iets langzamer en met ‘gemaakte’ intonatie praten. Dan laten we zien dat je ook de armen kan spreiden als je iemand aankondigt om het geheel nog mooier te maken. Hij snapt dat helemaal en spreidt vervolgens standaard breed zijn armen voordat de aankondiging over zijn lippen komt! Dat knopje staat aan en kan nu nooit meer uit!
Op zaterdag is weer alles anders want het echte podium lijkt voor Chris nog geen millimeter op ons ‘zogenaamde’ podium thuis. Ik zie de paniek in zijn donkere ogen. Hij wil het zo ontzettend graag goed doen. Met engelengeduld oefenen we wanneer en waar hij op moet komen. Na elk foutje (‘Oh, Ted, het ging per ongeluk!’) beginnen we weer helemaal van vooraf aan omdat zijn structuur anders niet meer klopt. Mijn man speelt statig Peter van Uhm en Chris oefent giechelend hoe hij het biertje met de juiste woorden plechtig kan overhandigen. Haarscherp houdt hij mij continu in de gaten om maar niets te missen van mijn helpende cues. Ik bewonder zijn toewijding, focus en concentratie en voel me zo bevoorrecht dat ik dit met hem kan doen.
En dan is het zondag. Zijn nieuwe broek met bretels schittert onder zijn nieuwe blauwe blouse. Er gaat gel in zijn fris geknipte kapsel en we scheren grondig. ‘Zo,’ zegt hij bewonderend, ‘dat kun jij precies Ted.’
De mensen stromen binnen en alle 150 stoeltjes zijn binnen een half uur bezet. Wat voel ik me rijk met zoveel liefde om me heen! Op onze reisfietsen ontwijken we al bellend alle benen en stoelpoten en opeens staan we samen in de spotlight op het immens grote podium. Chris wacht gespannen op mijn cue en na een bemoedigend knikje begint hij vol overgave aan zijn welkomszinnen.
Terwijl hij dramatisch naar de hondenhemel wijst, steekt hij een kaarsje aan voor Bibi ‘zodat ze er vandaag ook een beetje bij is.’ Samen met de hele zaal slik ik mijn tranen weg en herpak ik me snel om de eerste bladzijde uit mijn boek voor te lezen…
Tekeningen en filmpjes van de bijzondere reis wisselen de mooie woorden van de voorlezers af. De leuke momenten, maar ook mijn intense eenzaamheid tijdens de reis zijn voelbaar in de grote, stille zaal. Chris kondigt iedereen met onvermoeibaar enthousiasme aan en Peter van Uhm spreekt prachtige woorden. Samen met Chris geniet ik intens. Vanaf de andere kant van het podium steek ik bemoedigend mijn duim naar hem omhoog. Het wordt beantwoord met maar liefst twee kaarsrechte duimen en een glimlach van oor tot oor. Ik stroom over van dankbaarheid, opluchting en geluk…
Hobbelige wegen leiden naar dromen. Door hard te werken, tientallen keren de twijfel te overwinnen, hulp te vragen en niet op te geven. Maar vooral door te blijven geloven dat dit verhaal het waard is om verteld te worden. Veel leesplezier voor jullie allemaal!
