Het is kerstmis. Bijna dan.
Omdat we met kerst niet bij elkaar kunnen zijn, vieren we het een weekje eerder. Voor ons maakt dat weinig uit. Het gaat om het samenzijn en niet om de datum. Maar voor Chris ligt dat net even anders. Kerst vier je niet op 17 december. Dat kan helemaal niet. Want dan is het helemaal geen kerst. Hij heeft de avond omgedoopt tot ‘zogenaamd kerst vieren’. Dat betekent namelijk dat hij wél cadeautjes kan krijgen zonder dat hij tegen de regels in iets doet. Een uiterst creatieve oplossing!
Al weken denken we na over een gepast cadeau voor hem. Hij heeft immers alles. Wil ook niks als het niet precies is wat hij in gedachte heeft. Maar nu hij voetbalt, gaan er ineens nieuwe deuren open. We besluiten om een T-shirt te kopen in de kleur van het Nederlands voetbalteam. Dat kan niet mis gaan want dat moet oranje zijn. Geen twijfel over mogelijk. Hij kan dat niet niet leuk vinden want oranje hoort bij het Nederlands elftal als 25 december bij kerst.
‘Oranje hoort bij het Nederlands Elftal als 25 december bij kerst.’
Op de website zie ik dat je op het shirt een spelersnummer kan zetten en een naam. Geweldig! Ik begin enthousiast met bestellen. Maar bij het nummer blijven mijn vinger boven mijn toetsenbord zweven. Welk getal vindt hij leuk? Ik heb geen idee. Chris heeft een geweldig geheugen voor cijfers. Weet precies in welk jaar hij iemand heeft gezien of wanneer iets gebeurde. Maar welke getal zijn voorkeur heeft? Sommige mensen met autisme zien elk cijfer in een unieke kleur, vorm, textuur of gevoel, waardoor het ene getal erg lelijk voor hen kan zijn en een ander zéér aantrekkelijk. Een lelijk getal op zijn mooie oranje T-shirt zou het bijzondere cadeau in één klap teniet doen.
Ik bel mijn moeder en deel mijn dilemma. Gelukkig is Chris thuis en kunnen we zijn gedachten vragen. ‘Welk nummer onder de 20 vind je het mooiste Chris?’ ‘Oh,’ zucht hij serieus. Op deze vraag was hij niet op voorbereid. Hij fronst diep en verzinkt in gedachten. ‘Uhm…ik denk na mama.’ Vroeger bleef hij na een vraag vaak héél stil zonder enige respons of uitdrukking en wisten we niet of hij de vraag wel gehoord had. Hij vond het vreselijk als we de zin dan nog een keer herhaalden omdat dat de druk voor zijn gevoel alleen maar opvoerde. Hij kwam zelf met de briljante oplossing om te zeggen dat hij nadenkt. Het kan maar duidelijk zijn.
Maar nu lijkt hij het echt niet te weten. Hij wiebelt, zegt nog een keer ‘Uhhh…’ en verkondigt dan aarzelend ‘16 mama.’ Het klinkt weinig overtuigend. ‘Echt waar?’ ‘Ja,’ zegt hij nog eens zonder enthousiasme, 16.’ Mijn vingers tikken het getal in en de bestelling wordt verstuurd.
Een paar dagen voor de ‘zogenaamde kerst’ ligt het shirt onder de boom in een prachtig kerstpapiertje met een grote strik erop. Zo hoort dat met kerst. Ik vraag Chris nog eens naar zijn getal. ‘11,’ zegt hij stralend en vol overtuiging. Ik kreun vanbinnen. Dit wordt een ramp… ‘Weet je dat zeker?’ vraag mama. ‘Het was toch 16? Dat is toch een veel mooier getal?’ Chris wiegt heen en weer op zijn voeten. ‘Nee, vandaag is het 11 mama.’
Op de dag van de cadeautjes roepen we bij alles 16. Mijn man kookt 16 aardappels want dat is een prachtig getal. Mama doet 16 tomaatjes in de sla en bij iedereen die binnenkomt vragen we wat hun lievelingsgetal is nadat we ze snel hebben ingefluisterd dat alleen 16 het juiste antwoord mag zijn. Tegen de tijd dat Christian keurig rechtop met zijn cadeau op schoot zit, hebben we er echt alles aan gedaan om dit te laten slagen.
Uiterst voorzichtig maakt hij de strik open en wordt het plakband netjes, zonder het papier te scheuren, los gemaakt. Voordat hij überhaupt naar het cadeau kijkt, wordt het papier keurig opgevouwen en terug gegeven aan mama ‘voor een volgende kerst.’ Dan rolt hij het shirt uit en glimt van oor tot oor. Oranje! Net als het Nederlands team! Hij draait het shirt om en ziet daar groot zijn naam staan. Alsof hij zijn naam voor het eerst leest, spreekt hij de letters duidelijk uit. ‘Chris-ti-an.’ Dan zakken zijn ogen naar het nummer. We vallen stil en wachten gespannen. ‘Oh 16…’ mompelt hij zacht. ‘Dat vind ik vandaag wel een mooi getal!’ Het cadeau is vandaag door de keuring. Geen idee of hij het shirt morgen ook nog aantrekt!
