Onze reis
‘Voor me uit wiebelt een klein kontje op een veel te grote, volgepakte fiets de immense veerboot naar Engeland op. Daar gaan we dan, wij samen, één groot onbekend avontuur tegemoet. Jij enkel genietend van dit bijzondere moment. Trots op je mooie, nieuwe fiets. Ik met een hele planning en te halen doelen in mijn hoofd. Een hoofd vol gedachten en zorgen, maar ook heel veel geluk. Achter me een opgewonden hond, die vanuit de rammelende fietskar nieuwsgierig langs mijn benen gluurt om niets te missen van wat er komen gaat…’
‘The only impossible journey is the one you never begin.’ -Tony Robbins
Als vijf jarig jongetje kwam Christian in ons pleeggezin wonen en vanaf dat moment delen we een prachtig leven. Met vallen en opstaan leerde Chris zich aanpassen aan de onvoorspelbare wereld die voor velen van ons zo normaal is. Met veel geduld, aandacht, maar zeker ook onzekerheid, leerden wij de bijzondere wereld van Chris begrijpen. Nadat we als volwassenen onze eigen weg gingen, kwamen we weer samen op deze onverwachte fietsreis. Opeens moesten we weer leren om onze patronen in elkaar te verweven. Om elkaar weer aan te voelen en geduld te hebben (vooral ik!) voor de ander.
Op de fiets, reden we in vijf weken 1115 kilometer van kust to kust dwars door de mooie plekjes van Engeland heen. Met de grote veerboot staken we over naar Harwich waar het fietsavontuur begon. Weg van de drukte, de stille natuur in. Kleine landweggetjes en donkere bosjes met daarin verscholen oude vergeten kerkhofjes. Hoge zeekliffen, lekker gebakjes met ‘kapusjieno’ en ‘vals platte wegen’ waar maar geen einde aan kwam. Tussen het fietsen door, liepen we delen van de kustroute waar we genoten van de azuurblauwe zee en de prachtige vergezichten.
Naast een mooie fietsreis was dit ook een ontdekkingsreis voor mij als persoon. Door het gebrek aan wederkerigheid en diepgang was de eenzaamheid ondanks het intense samenzijn enorm en werd ik volledig teruggeworpen op het vinden van geluk in mijzelf. Tegelijkertijd leerde ik elke dag beter begrijpen hoe mijn broer met Autisme de wereld ziet. Hoe hij foto’s maakt, hoe hij een gesprek voert en hoe hij andere dingen ‘gezellig’ vindt dan ik. Hoe hij leeft in het moment, accepteert wat er is en altijd zonder mopperen doet wat er nodig is. Het was een reis in het perspectief van een ander die me meer bracht dan ik ooit had kunnen vermoeden.
‘En terwijl de tranen over mijn gezicht rollen, vraag ik me af waarom ik eigenlijk zo verdrietig ben. Want wat is het hier mooi. Wat zijn we samen iets prachtigs aan het doen. Wat een ontzettend voorrecht om hier te kunnen zijn. Maar ik weet wel waarom ik me zo leeg en alleen voel. Ik zou het zo ontzettend graag even delen met iemand die hetzelfde voelt.’
Samen op het eindpunt van Lands End
Onze lieve Bibi
Met Bibi genieten in Penzance
Samen op weg langs de prachtige kust van Cornwall
Genieten op de camping
Onderonsje met Bibi tijdens de trektocht
Concentratie tijdens de dagboek tekeningen!
De sluisjes van Devizes
De prachtige oer-oude boom met lintjes
Steile etappes tijdens de reis!
Koken in de regen!
Chris bewondert alle trek boten
Samen in Londen!
De karavaan van mens en dier!
De grote boot naar Engeland!
Gehaald! Het meest westelijke puntje van Engeland!
